In 2018 promoveerde ik bij de Protestantse Theologische Universiteit en Hogeschool Windesheim op de identiteit van samenwerkingsscholen. Deze scholen zijn het resultaat van een fusie tussen een openbare school en een school voor bijzonder onderwijs. Scholen met een eigen verhaal, een vertrouwde en doorleefde identiteit. Ik onderzocht en beschreef waar de scholen voor staan als ze gaan fuseren, wat hun nieuwe en verbindende identiteit is, en hoe ze deze vormgeven in het levensbeschouwelijk onderwijs.

In de jaren erna ben ik als adviseur identiteit bij Verus veel op pad gegaan met deze samenwerkingsscholen in die zoektocht naar de levensbeschouwelijke identiteit van de nieuwe school. Juist daar word ik enthousiast van: wanneer de mensen op school gemotiveerd op zoek gaan naar woorden en praktijken waarin verschillende bloedgroepen elkaar vinden. Daar waar het vertrouwde niet overboord wordt gegooid, maar verbonden wordt met andere visies. In mijn onderzoek ben op het spoor gekomen van mooi onderwijs waarbij alle kinderen betrokken worden en leren samenleven. Ik zie praktijk en ook in mijn werk. Omdat ik daar zo enthousiast van word, heb ik deze thema’s vertaald in De Speelboom.

Ik zie dit prentenboek daarom als mijn dissertatie, vertaald naar kinderen: van een samenwerkingsschool en elke andere basisschool. Kinderen van groep 1 tot en met 8 zullen zich kunnen herkennen in dit verhaal over samenwerken en verbinden, over een nieuw begin.